Voorwoord - dr. Sun Myung Moon autobiografie

Ga naar de inhoud

Hoofdmenu:

Snelle navigatie
 

Voorwoord



De aanhoudende lenteregen van de afgelopen nacht maakte een einde aan een droge winter. De lucht was door de regen zo fris en aangenaam dat ik de hele morgen in de tuin wandelde. De bodem had de vertrouwde, frisse geur van vochtige aarde die ik de hele winter had gemist, en de treurwilg en de kersenbomen lieten hun eerste lenteknoppen zien. Het was alsof ik in de hele tuin het knisperen van uitlopend nieuw leven hoorde. Mijn vrouw, die me naar buiten gevolgd was, had intussen al enkele bijvoetscheuten geplukt, die zich met hun kopjes door het droge gras hadden gedrongen. (Bijvoet is een geneeskrachtige heester met een reeks medicinale eigenschappen). De nachtelijke regen had de wereld veranderd in een geurige lentetuin.

Hoeveel beroering er ook is in de wereld, wanneer het op de kalender maart wordt, is de lente op komst. Hoe ouder ik word, des te meer het voor mij betekent dat in de natuur op de winter altijd weer een lente volgt, met haar bloesems en uitbottende bloemen. Wie ben ik dat God, elk seizoen opnieuw, de bloemen laat bloeien of het laat sneeuwen, zodat ik de vreugde van het leven mag ervaren? Liefde welt op uit mijn binnenste en emoties overmannen me. Ik ben geraakt door het besef dat we alles wat werkelijk waardevol is voor niets ontvangen.

In verband met mijn streven om een wereld van vrede dichterbij te brengen, ben ik in mijn leven vele malen rond de wereld gereisd. Toch is het hier in deze lentetuin dat ik echte vrede kan proeven. Ook vrede werd ons door God gegeven, maar ergens onderweg zijn we haar kwijtgeraakt, en nu proberen we voortdurend om haar terug te vinden. Alleen zoeken we steeds op de verkeerde plaatsen.

Mijn inspanningen om een wereld van vrede op te bouwen hebben me een leven lang naar de meest troosteloze en afgelegen plekken op aarde gevoerd. Ik ontmoette moeders in Afrika, die hulpeloos moesten toezien hoe hun kinderen stierven van de honger. Ik kwam vaders in Zuid Amerika tegen die aan een visrijke rivier woonden, maar toch niet in staat waren om hun gezinnen te onderhouden door de visvangst. Het enige dat ik in het begin deed was mijn eten met hen delen, en ik kreeg daarvoor hun liefde terug.
 
Vervuld met de kracht van de liefde begon ik te zaaien en bossen te planten. De bomen werden gebruikt om scholen te bouwen, en samen gingen we vissen om hongerige kinderen eten te geven. Ik vond het niet erg om de hele nacht door te vissen, ook al werd ik van boven tot onder door muggen gestoken. Zelfs wanneer ik tot aan mijn knieën in de modder wegzakte voelde ik me gelukkig, omdat ik de wanhoop langzaam maar zeker uit de ogen van mijn medemensen zag verdwijnen.
 
Op zoek naar de kortste weg naar een wereld van vrede, spande ik me in om veranderingen in politieke processen te bewerkstelligen, en de denkwijzen van mensen te helpen veranderen. Ik had een ontmoeting met de toenmalige president van de Sovjet-Unie, Michael Gorbachev, als onderdeel van mijn poging om verzoening tussen communisme en democratie tot stand te brengen. Ook ontmoette ik de toenmalige president van Noord-Korea, Kim-il Sung. We hadden een lang en serieus gesprek over de vraag, hoe vrede op het Koreaanse schiereiland werkelijkheid kan worden.

En zoals een brandweerman naar een brandend huis wordt geroepen ging ik naar Amerika, om de morele achteruitgang een halt toe te roepen en de zuivere geest van de Puriteinen nieuw leven in te blazen. Ik heb me mijn leven lang ingezet om de vele conflicten in de wereld te helpen oplossen. Bij mijn werk voor vrede tussen moslims en joden liet ik me niet afschrikken door terreur. Als resultaat van mijn inzet kwamen duizenden Joden, moslims en christenen bijeen voor gezamenlijke vredesmarsen en -manifestaties.

Helaas duren deze conflicten nog steeds voort. Maar ondanks alles heb ik de hoop dat spoedig een tijdperk van vrede ingeluid zal worden in, en vanuit, mijn vaderland Korea. Het Koreaanse schiereiland is getraind door eindeloos lijden en de tragiek van de deling tussen Noord en Zuid, en ik voel in iedere cel van mijn lichaam dat hier een enorme hoeveelheid energie ligt opgeslagen, die op het punt staat tot uitbarsting te komen.

Zoals niemand de komst van de nieuwe lente kan tegenhouden, zo kan ook geen enkele menselijke kracht de hemelse zegen ervan weerhouden om naar het Koreaanse schiereiland te komen, om zich van daaruit over de wereld te verspreiden. De mensen moeten zich hierop voorbereiden, zodat zij met het tij van de hemelse voorspoed mee kunnen gaan zodra die komt.

Ik ben een controversieel persoon. Alleen al het noemen van mijn naam veroorzaakt onrust in de wereld. Ik ben nooit op geld of roem uit geweest, maar heb mijn hele leven slechts over vrede gesproken. De wereld heeft mij voor de meest afschuwelijke dingen uitgemaakt, heeft me verworpen en met stenen bekogeld. De meeste mensen zijn helemaal niet geïnteresseerd in wat ik zeg of doe. Zij zijn alleen maar tegen mij.

Ik heb in mijn leven zes keer onterecht in de gevangenis gezeten – in het Japanse keizerrijk, in het Noord-Korea van Kim-il Sung, in Zuid-Korea onder de regering van Syngman Rhee en zelfs in de Verenigde Staten. Soms werd ik in de gevangenis zo hard geslagen dat het vlees van mijn lichaam scheurde. Maar in mijn hart heb ik geen littekens overgehouden. Oude wonden verdwijnen eenvoudig door de kracht van ware liefde. Zelfs hardnekkige vijandschappen smelten volledig weg in de aanwezigheid van ware liefde. Ware liefde is een hart dat geeft, en steeds wil blijven geven. Ware liefde vergeet hoeveel liefde ze al heeft gegeven, en wil onophoudelijk doorgaan met  geven.

Mijn hele leven staat in het teken van dit soort liefde. Behalve liefde is er niets waarvoor ik leven kan, en ik heb me altijd helemaal gegeven om liefde te delen met mijn arme medemensen. Soms was de weg van de liefde zo zwaar dat mijn knieën het leken te begeven. Maar zelfs dan voelde ik me van binnen gelukkig, omdat ik toegewijd was aan het liefhebben van de mensheid.

Zelfs nu ben ik vervuld van een liefde die ik nog niet kon geven. Ik bid dat deze liefde een rivier van vrede mag worden, die het dorre land verkwikt en de aarde verzadigt tot in haar verste uithoeken, en in die geest bied ik dit boek aan de wereld aan.

Recentelijk is een groeiend aantal mensen op zoek gegaan om meer over mij te weten te komen. Voor deze belangstellenden heb ik op mijn leven teruggekeken, en dit boek is daar de vrucht van. Het is een vrijmoedig verslag geworden over momenten in mijn leven zoals ik ze mij herinner. Ik hoop dat ik de verhalen die niet in dit boek konden worden opgenomen bij een andere gelegenheid kan vertellen.

Ik zend mijn grenzeloze liefde aan allen die in mij hun vertrouwen hebben gesteld, aan mijn zijde hebben gestreden en hun leven met mij hebben gedeeld. In het bijzonder denk ik hierbij met een gevoel van diepe dankbaarheid aan mijn vrouw Hak-ja Han Moon, die altijd bereid was om samen met mij de moeilijkste toppen te beklimmen.

Ten slotte wil ik mijn grote dankbaarheid uitdrukken aan Eun Ju Park, president-directeur van Gimm-Young Publishers Inc. Zij heeft zich met grote oprechtheid en uiterste toewijding ingezet om de publicatie van dit boek tot een succes te maken. Dit geldt ook voor haar medewerkers die ervoor hebben gezorgd, dat de vaak ingewikkelde inhoud van dit werk meer toegankelijk werd voor de lezers.


SUN MYUNG MOON
Cheongpyeong, Zuid-Korea
1 maart 2009



START | VOLGENDE

 
 
Terug naar de inhoud | Terug naar het hoofdmenu