Gods weg gaan zonder aan mijn eigen leven te ... - dr. Sun Myung Moon autobiografie

Ga naar de inhoud

Hoofdmenu:

Snelle navigatie > H4: Het begin van onze wereldwijde missie
 

- Hoofdstuk 4 - Het begin van onze wereldwijde missie -



4-1

Gods weg gaan zonder aan mijn eigen leven te denken


Direct na mijn vrijlating uit de gevangenis van Seodaemun, ging ik naar de boeddhistische Gabsa-tempel op de berg Gyeryoung, in de provincie Chungcheong. Mijn verwondingen, ontstaan door de folteringen in de Seodaemun gevangenis, moesten genezen. Ook had ik behoefde aan een bosrijke omgeving, waar ik kon bidden en mediteren over de toekomst van onze kerk. Het was kort na het einde van de Koreaanse oorlog, en het was ronduit moeilijk om elke dag genoeg voedsel te vinden om te overleven. Ook al hadden we problemen van voorbijgaande aard zoals gebrek aan eten, vond ik het belangrijk om met onze plannen voor de toekomst bezig te zijn. We hadden nog steeds geen kerkgebouw dat groot genoeg was om met alle leden samen te komen voor een dienst, maar ik voelde een grote urgentie om naar de verre toekomst te kijken, en daarvoor plannen te maken.

Na het ineenstorten van het Japanse koloniale bestuur en de bevrijding van Korea in 1945, hadden de twee landen geen diplomatieke betrekkingen meer. Japan erkende de regering in Seoel niet, en Korea beschouwde Japan als een vijandstaat. Ik was ervan overtuigd dat het, gezien de situatie waarin de wereld verkeerde, voor de twee landen belangrijk was om weer met elkaar in contact te komen. We hadden een aantal pogingen ondernomen om een missionaris naar Japan te sturen, maar zonder resultaat. Het was uiteindelijk Bong Choon Choi die de uitdaging met succes aanging.

In 1958 vroeg ik Bong Choon Choi mij te ontmoeten op de berg achter de Gabsa tempel. “Je moet onmiddellijk naar Japan,” zei ik. “Je kunt niet naar Korea terugkomen, zo lang je daar geen succes hebt gehad.”

“Ik ben bereid!” antwoordde hij zonder aarzeling. Toen zongen we samen de Koreaanse christelijke hymne die met deze openingszin begint:

‘Geroepen door God, houden we de roeping in ere;
Heer, wij zullen gaan waarheen u ons beveelt’

In een vreugdevolle stemming daalden we de berg af. Hij heeft nooit gevraagd hoe hij in Japan in zijn levensonderhoud moest voorzien, of hoe hij zijn activiteiten daar moest beginnen. Zo onverschrokken was Bong Choon Choi. Reizen naar Japan was voor de meeste Koreanen verboden. Hij moest dus proberen om zonder visum Japan binnen te komen, een andere keus had hij niet. Hij zou het zwaar te verduren krijgen.

Bong Choon Choi wist niet of het zou lukken om Japan binnen te komen, maar hij was bereid om zijn leven te geven als het nodig was. Ik legde al mijn andere werk aan de kant, zat in een klein kamertje in onze kerk en at en sliep niet. In plaats daarvan bad ik net zo lang, tot ik het bericht kreeg dat hij veilig de oversteek naar Japan had gemaakt. We hadden zelfs een lening van 1,5 miljoen won moeten opnemen om hem te kunnen uitzenden. Veel van onze kerkleden hadden niets te eten, maar de missie naar Japan was zo belangrijk dat al het andere ervoor moest wijken.

Helaas werd Bong Choon Choi gearresteerd zodra hij in Japan voet aan wal zette. Hij werd eerst in Hiroshima en later in Yamaguchi gevangen gezet, in afwachting van zijn uitzetting  naar Korea. In de gevangenis besloot hij dat hij liever stierf dan dat hij teruggestuurd werd, en daarom begon hij te vasten. Tijdens het vasten kreeg hij koorts. De Japanse autoriteiten besloten hem in een ziekenhuis te laten opnemen en zijn repatriëring uit te stellen, totdat zijn gezondheid hersteld zou zijn. In het ziekenhuis slaagde hij er echter in om aan zijn bewaking te ontsnappen, en zo herwon hij zijn vrijheid.

Na anderhalf jaar onophoudelijke inzet met gevaar voor zijn leven, stichtte Bong Choon Choi in oktober 1959 onze kerk in Japan. Het zou nog zes jaar duren voordat Korea en Japan weer diplomatieke betrekkingen met elkaar aanknoopten. In feite wees Korea iedere suggestie van de hand, om de contacten met Japan te hervatten. Oorzaak was de pijnlijke herinnering aan het leed onder het Japanse koloniale regime, dat in Korea nog vers in ieders geheugen lag.

Ik had erop aangestuurd, dat onze missionaris zichzelf dit vijandige land zou binnensmokkelen. Ik deed dat in het belang van de toekomst van Korea. In plaats van ieder contact te weigeren, moest Korea Gods Woord naar Japan brengen, zodat het in de bilaterale betrekkingen de rol van senior partner zou kunnen vervullen. Korea was in materieel opzicht sterk verzwakt, en daarom moest het een kanaal naar de leiders in Japan vinden, Japan aan zijn zijde krijgen en vervolgens een band met de Verenigde Staten creëren. Op die manier zou Korea kunnen overleven.

Als resultaat van de succesvolle poging om een missionaris naar Japan te sturen - dankzij de opoffering van Bong Choon Choi - werd een vooraanstaand jeugdleider, Osami Kuboki, samen met een groep jonge volgelingen, lid van onze kerk. Door hun werk kreeg de Japanse kerk een stevig fundament.

Het jaar daarop stuurden we missionarissen naar Amerika. Deze keer waren er geen visumproblemen. Zij konden voor hun vertrek een paspoort en een visum krijgen. We kregen hierbij hulp van enkele kabinetsleden van de Liberale Partij in Korea, mensen die betrokken waren geweest bij mijn arrestatie en daaropvolgende hechtenis in de gevangenis in Seodaemun. Voorheen hadden zij mij tegengewerkt, maar nu hielpen ze me.

Amerika scheen in die tijd een land dat ongelooflijk ver weg lag. Sommige kerkleden verzetten zich tegen het idee om daar missionarissen heen te sturen, omdat zij vonden dat onze basis in Korea eerst nog verder moest groeien. Ik heb deze leden overtuigd van het belang van de missie. Ik legde hen uit dat, indien Amerika’s crisis niet kon worden bezworen, ook Korea ten onder zou gaan. In januari 1959 zonden we Young Oon Kim uit, een van de professoren die door de Ehwa Women’s University waren ontslagen. Vervolgens stuurden we in september van hetzelfde jaar David S.C. Kim. Het werk dat zij in Amerika begonnen, was gericht op de hele wereld.



START | TERUG | VOLGENDE

.

 
 
Terug naar de inhoud | Terug naar het hoofdmenu