Alles wat we bezitten is geleend van de Hemel - dr. Sun Myung Moon autobiografie

Ga naar de inhoud

Hoofdmenu:

Snelle navigatie > H8: Een nieuwe visie voor de jeugd
 

- Hoofdstuk 8 - Een nieuwe visie voor de jeugd -



8-3

Alles wat we bezitten is geleend van de Hemel


Mensen zeggen dat ik een van de rijkste mensen op aarde ben, maar ze weten niet waarover ze praten. Ik heb mijn leven lang hard gewerkt, maar er is nog geen huis dat op mijn naam staat. Alles dient het algemeen belang. Bijna iedere volwassen Koreaan heeft zijn eigen officiële stempel dat bij de overheid geregistreerd is, en waarmee hij wettelijke documenten ondertekent. Zo’n stempel heb ik niet.

Men kan zich afvragen welk voordeel al mijn harde werk me heeft opgeleverd, en wat ik heb bereikt met al die keren dat ik afzag van voedsel en slaap, terwijl anderen wel aten en sliepen. Ik heb niet gewerkt om rijk te worden. Geld heeft voor mij geen betekenis. Alle geld dat niet gebruikt wordt voor het welzijn van de mensheid, of om mijn buurman te  helpen die sterft van de honger, is niet meer dan een vodje papier. Geld dat verdiend wordt met hard werken zou altijd gebruikt moeten worden om de wereld lief te hebben, en om projecten uit te voeren voor het welzijn van de mensheid.

Wanneer ik missionarissen de wereld instuur, geef ik hen maar heel weinig geld mee. Toch overleven ze, waar ze ook heen gaan. We hebben voor ons levensonderhoud maar heel weinig nodig. Als we een slaapzak hebben kunnen we overal slapen. Waar het om gaat is niet hoe we leven, maar wàt voor leven we leiden. Materiële overvloed is geen voorwaarde voor geluk. Ik betreur het dat de uitdrukking ‘goed leven’ de betekenis heeft gekregen van leven in materiële overvloed. Goed leven betekent een leven leiden dat zin en betekenis heeft.

Alleen bij kerkdiensten of andere speciale gelegenheden draag ik een stropdas. Ook draag ik niet vaak een pak. Thuis draag ik meestal een vest of een trui. Ik stel mij soms voor hoeveel geld er in de westerse samenleving wordt uitgegeven aan stropdassen. Ook dasspelden, overhemden en manchetknopen zijn heel duur. Als iedereen zou ophouden stropdassen te kopen, en het uitgespaarde geld zou besteden om hongerende medemensen te voeden, dan zou de wereld al weer een beetje beter zijn.

Dure dingen zijn niet per se beter dan goedkope. Stel je voor wat er zou gebeuren als het gebouw waar we ons bevinden in brand vliegt. Wie zou er dan als eerste buiten zijn - ik in mijn trui, of iemand met pak en stropdas? Ik hecht me niet aan materiële dingen en sta altijd klaar om te vertrekken.
 
Er zijn mensen die vinden dat ik mijn principe van zuinigheid te extreem doorvoer. Ik ben er niet voor om elke dag een bad te nemen. Eens in de drie dagen is genoeg. Ik trek ook niet elke dag schone sokken aan. ’s Avonds trek ik mijn sokken uit en stop ze in mijn achterzak, zodat ik ze de volgende dag weer kan aantrekken. Verblijf ik in een hotel, dan gebruik ik alleen de kleinste handdoek in de badkamer. Ik spoel het toilet pas door nadat ik er drie keer in geürineerd heb. Ik gebruik één velletje toiletpapier nadat ik het in drieën heb gevouwen. Ik vind het niet erg als mensen mij om deze reden onbeschaafd of barbaars vinden.
 
Ook bij het eten heb ik altijd de wens om zuinig aan te doen. Ik heb geen behoefte aan uitgebreide maaltijden. Men kan mij allerlei exotische gerechten en uitgebreide desserts voorschotelen, het doet me allemaal heel weinig. Mijn rijstkom maak ik nooit helemaal vol. Wanneer hij voor drievijfde deel gevuld is, is dat voor mij genoeg.

Mijn schoenen koop ik in Korea het liefst in een grote discountwinkel, voor zo’n 49000 won (ongeveer 35 euro, vert.). De broeken die ik normaal gesproken draag zijn vaak meer dan vijf jaar oud. In Amerika eet ik het liefst bij McDonald's. Sommigen vinden het junkfood en moeten er niets van hebben, maar ik eet er graag om twee redenen: het is goedkoop en het bespaart tijd. Wanneer ik mijn kinderen mee uit eten neem, gaan we vaak naar McDonald's. Ik weet niet hoe het bekend is geworden dat ik hier dikwijls kom, maar de president van de McDonald’s Corporation stuurt me elk jaar een Nieuwjaarskaart.

De boodschap die ik onze leden meegeef is: 'Ga zorgvuldig om met geld en bespaar op alles'. Ik zeg dit niet met de bedoeling dat zij gaan sparen om rijk te worden. Ik wil dat ze leren om bewust spaarzaam te zijn, om het land te helpen en de mensheid te redden. Wanneer we deze wereld verlaten, kunnen we niets meenemen. Iedereen weet dat, maar toch vechten velen erom om zoveel mogelijk materieel bezit in handen te krijgen. Ik ben van plan om alles wat ik in mijn leven heb opgebouwd weg te geven, voordat ik deze wereld verlaat. Het hemels koninkrijk is één grote schatkamer en het is niet nodig om iets uit deze wereld daar mee naartoe te nemen. Zodra we begrijpen dat we naar een omgeving gaan die beter is dan waar we nu in leven, hoeven we ons niet langer te hechten aan de dingen van deze wereld.

Er bestaat een lied dat ik altijd graag heb gezongen. Het is een oud volksliedje dat veel Koreanen kennen. Wanneer ik het zing, komt mijn hart tot rust en krijg ik tranen in mijn ogen. Het herinnert me aan mijn jongensjaren, aan de tijd dat ik in de omgeving van mijn ouderlijk huis in het veld lag.


Je mag me een kroon van platina en juwelen beloven
maar een hemd
dat ruikt naar vuil, en druipt van het zweet is meer waard.
Een zuiver hart klopt in mijn binnenste
uit wilgenbladeren kan ik een fluit maken
en de mussen zingen mee op mijn melodie.

Je kunt me genoeg goud beloven om de wereld te kopen
maar een os die de grond van de
gersteakker bewerkt is meer waard.
Knoppen van hoop gaan open in mijn hart
met de konijnen kan ik vrijuit praten
en de dagen gaan voorbij op de toon van mijn melodie.

Het geluk wacht altijd op ons. Vinden we het niet, dan komt dat omdat onze eigen wensen de weg erheen blokkeren. Zolang onze ogen gefixeerd zijn op onze wensen, kunnen ze de weg die we behoren te gaan niet zien. We zijn zo druk bezig met het oprapen van de minieme kruimels goud vlak vóór ons, dat we de goudberg iets verderop niet opmerken. We zijn zo druk bezig onze zakken vol te stoppen, dat we niet eens merken dat er gaten in zitten.

Ik ben niet vergeten hoe het leven was in de gevangenis van Heungnam.
Zelfs de verschrikkelijkste plaats op aarde is comfortabeler en heeft meer luxe dan de gevangenis in Heungnam.

Elk voorwerp behoort toe aan de Hemel. Wij zijn slechts haar rentmeesters.



START | TERUG | VOLGENDE

.

 
 
Terug naar de inhoud | Terug naar het hoofdmenu